Skip navigation

17 czerwca 2021

Przeciwdziałanie nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontraktowej. Projekt nowej ustawy

Udostępnij

W krajach Unii Europejskiej dostrzegalne są znaczące dysproporcje w sile przetargowej między dostawcami a nabywcami produktów rolnych i spożywczych. Te zakłócenia równowagi siły przetargowej mogą prowadzić do nieuczciwych praktyk handlowych, w których więksi i silniejsi partnerzy handlowi mogą próbować narzucić słabszej stronie korzystne dla siebie praktyki lub ustalenia umowne w odniesieniu do transakcji sprzedaży.

Już od 2009 roku Komisja Europejska wydała trzy publikacje, w których przedstawiła propozycje mechanizmów służących zwalczaniu nieuczciwych praktyk handlowych w łańcuchu dostaw żywności. Nadto w 2011 r. podczas prowadzonego przez Komisję Forum Wysokiego Szczebla do spraw Poprawy Funkcjonowania Łańcucha Dostaw Żywności, został zaakceptowany tzw. zbiór dobrych praktyk w dziedzinie stosunków wertykalnych w sektorze rolno-spożywczym.

Konsekwentnie 25 lipca 2017 r. opublikowano tzw. Początkową Ocenę Wpływu na temat poprawy łańcucha dostaw żywności, która poruszała kwestie związane z nieuczciwymi praktykami handlowymi, przejrzystością rynku oraz współpracy rolników.

W efekcie tych prac uchwalono i 25 kwietnia 2019 r. opublikowano Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/633 z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych w relacjach między przedsiębiorcami w łańcuchu dostaw produktów rolnych i spożywczych[i] (dalej: Dyrektywa”). Weszła ona w życie 30 kwietnia 2019 r., a termin implementacji do lokalnych porządków prawnych upływa 1 listopada br.

Podstawowym celem Dyrektywy jest wprowadzenie wspólnych, unijnych, minimalnych ram w odniesieniu do nieuczciwych praktyk handlowych w łańcuchu dostaw żywności. Nowa regulacja za cel stawia sobie również wyeliminowanie nieuczciwych praktyk handlowych, które, według analiz, dotyczą wszystkich uczestników łańcucha dostaw, niezależnie od wielkości firmy czy rodzaju produktu.

Przyjmuje się, że nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez podmioty z przewagą kontraktową wywierają presję na marże i zyski podmiotów gospodarczych, co może prowadzić do niewłaściwej alokacji zasobów, a nawet spowodować wyparcie z rynku podmiotów, które w przeciwnym razie byłyby rentowne i konkurencyjne. W celu  prawidłowego funkcjonowania łańcucha dostaw produktów rolnych i żywności niezbędne jest zatem zachowanie dobrych relacji między wszystkimi jego ogniwami.

Projekt implementacji Dyrektywy w Polsce

W Polsce obowiązują obecnie przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2016 r.
o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontraktowej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi[ii] (dalej: Ustawa). Ustawa ta została uchwalona jako próba odpowiedzi na rosnącą siłę przede wszystkim handlu wielkopowierzchniowego. Określa ona zasady ochrony interesu publicznego i tryb przeciwdziałania praktykom nieuczciwie wykorzystującym przewagę kontraktową przez nabywców produktów rolnych lub spożywczych lub dostawców tych produktów, jeżeli to wykorzystywanie wywołuje lub może wywołać skutki na terytorium Polski. Ustawę stosuje się do umów nabycia produktów rolnych lub spożywczych, z wyłączeniem dostaw bezpośrednich zawieranych między nabywcami tych produktów a ich dostawcami. Ustawa zakazuje nieuczciwego wykorzystywania przewagi kontraktowej nabywcy względem dostawcy oraz dostawcy względem nabywcy.

Termin implementacji Dyrektywy do porządku prawnego państw członkowskich upływa
1 maja 2021 r. i do tego czasu polski ustawodawca powinien uchwalić odpowiednie regulacje implementujące Dyrektywę. Biorąc pod uwagę wspomniane obowiązki wdrożeniowe, wdrożone zostały prace legislacyjne, które polegać będą na nowelizacji Ustawy (dalej: „Projekt Ustawy lub Projekt”). Z dostępnych informacji wynika, że do 1 maja nie uda się jednak zakończyć procesu legislacyjnego. Gospodarz Projektu – Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi zapowiedziało w trakcie, zakończonych już, konsultacji publicznych, iż zrewidowany Projekt Ustawy zostanie zaprezentowany w najbliższym czasie.

Mimo iż mówi się o nowelizacji, to Projekt zakłada zasadniczo przyjęcie nowej ustawy o przeciwdziałaniu wykorzystywaniu przewagi kontraktowej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi pod tym samym tytułem. Z uzasadnienia Projektu można dowiedzieć się, że implementacja znacznie zmienia zakres stosowanej dotychczas Ustawy i w związku z tym celowe jest jej całościowe zrewidowanie. Nadrzędnym celem Projektu Ustawy pozostaje ochrona interesu publicznego, a nie indywidualnego. Oznacza to, że jej celem jest wyeliminowanie nieuczciwych praktyk z obrotu gospodarczego, a nie zadośćuczynienie konkretnym, poszkodowanym przedsiębiorcom.

Warto śledzić rozwój prac nad proponowaną regulacją, która w swoich założeniach przede wszystkim:

1) poszerzy katalog produktów objętych regulacją,

2) zwiększy krąg podmiotów objętych regulacją,

3) wprowadzi progi obrotowe definiujące dysproporcję w potencjale ekonomicznym,

4) wprowadzi listę niedozwolonych praktyk oraz

5) wzmocni pozycję kontrolną Prezesa UOKiK.

Co do zasady państwa członkowskie mogą utrzymywać lub wprowadzić bardziej rygorystyczne przepisy krajowe mające na celu zwalczanie nieuczciwych praktyk handlowych, niż te ustanowione w Dyrektywie. Z tej możliwości korzysta polski projektodawca, choćby poprzez wprowadzenie dodatkowych nieuczciwych praktyk handlowych, które nie zostały wymienione w Dyrektywie, o czym będzie mowa niżej.

W dalszej części artykułu przedstawione zostaną najważniejsze planowane zmiany.

Szerszy katalog produktów rolnych i spożywczych

Łańcuch dostaw produktów rolnych i spożywczych obejmuje szereg podmiotów działających na jego poszczególnych etapach:

  • produkcji,
  • przetwarzania,
  • marketingu,
  • dystrybucji,
  • sprzedaży detalicznej

produktów rolnych i spożywczych, które aktualnie w rozumieniu Ustawy dotyczyły produktów nadających się do spożycia przez ludzi.

Implementacja Dyrektywy spowoduje, iż poszerzy się zakres przedmiotowy Ustawy, bowiem rozszerzeniu ulegnie definicja produktów rolnych lub spożywczych. Zgodnie z projektowanym brzmieniem „produkty rolne lub spożywcze” oznaczać będą produkty wymienione w załączniku I do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE)[iii]. Zaproponowana definicja jest znacznie szersza niż dotychczas obowiązująca. Jak wspomniano, obecne przepisy Ustawy obejmują produkty przeznaczone do spożycia przez ludzi lub których spożycia przez ludzi można się spodziewać. Projektowana definicja obejmuje produkty podstawowe, w tym produkty rybołówstwa i akwakultury, wymienione w załączniku I do TFUE oraz produkty niewymienione w tym załączniku, ale przetwo­rzone w celu wykorzystania jako żywność z użyciem produktów wymienionych w tym załączniku.

Przykładowo zatem regulacja obejmie swoim zastosowaniem m.in. pasze, zwierzęta żywe, żywe drzewa, len surowy, korek naturalny surowy, nasiona i owoce oleiste będące przedmiotem produkcji rolników.

Definicja nabywcy

Zmianie ulegnie również definicja nabywcy. W uzasadnieniu Dyrektywy wyjaśniono, iż jej postanowienia powinny obejmować transakcje handlowe niezależnie od tego czy są zawierane między przedsiębiorcami czy też między przedsiębiorcami a organami publicznymi. Dyrektywa definiuje „organy publiczne” jako organy krajowe, regionalne lub lokalne, podmioty prawa publicznego lub związki złożone z co najmniej jednego takiego organu lub co najmniej jednego takiego podmiotu prawa publicznego. W krajowych przepisach nie znajdujemy definicji „organów publicznych”, dlatego też w Projekcie Ustawy definiując „nabywcę” wykorzystano listę̨ podmiotów wymienionych w art. 4 ustawy Prawo zamówień publicznych[iv], który zawiera podmioty wymienione w definicji Dyrektywy. Przedsiębiorcę zdefiniowano jako przedsiębiorcę w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy o ochronie konkurencji
i konsumentów[v].

Natomiast „dostawcą”, zgodnie z art. 3 pkt 2 projektowanej Ustawy, jest przedsiębiorca, który wytwarza lub przetwarza produkty rolne lub spożywcze lub odpłatnie zbywa je nabywcy. Skorzystanie przy definiowaniu nabywcy i dostawcy z definicji przedsiębiorcy z ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów ma na celu umożliwienie objęcia projektowaną regulacją jak najszerszego kręgu uczestników łańcucha dostaw żywności.

Widok na kiść bananów, kawałek tabliczki czekolady oraz rozsypane ziarna, leżące na drewnianej powierzchni. Na zdjęciu widać też tabliczkę z napisem

Istotna zmiana dotyczy również formy nabycia, tzn. regulacją objęte będzie zarówno nabycie bezpośrednie, jak i pośrednie. Propozycja w tym brzmieniu, szczególnie co do pośredniego nabycia wywołała szereg uwag w trakcie trwających konsultacji. Jedna z obaw może dotyczyć zbyt szerokiego oznaczenia niedookreślonego kręgu podmiotów pośredniczących w transakcjach, które są objęte zakresem zastosowania Ustawy. Wyjaśnienia projektodawców wskazują jednak, że celem dodania nabycia pośredniego do Ustawy jest uniknięcie przez uczestników rynku, niejednokrotnie celowych, zabiegów mających na celu omijanie odpowiedzialności wynikającej z Ustawy.

Z uzasadnienia Dyrektywy wybrzmiewa również, że dla celów analizy zakresu podmiotowego siedziba nabywców nie będzie miała znaczenia. Dostawcy w Unii powinni być chronieni nie tylko przed nieuczciwymi praktykami handlowymi nabywców, którzy mają siedzibę w tym samym państwie członkowskim co dostawca lub w innym państwie członkowskim, lecz także przed nieuczciwymi praktykami handlowymi nabywców mających siedzibę poza Unią. Taka ochrona pomoże uniknąć ewentualnych niezamierzonych skutków, jak na przykład wyboru miejsca siedziby, na podstawie mających zastosowanie przepisów. Dostawcy mający siedzibę lub miejsce zamieszkania poza Unią także powinni korzystać z ochrony przed nieuczciwymi praktykami handlowymi, gdy sprzedają produkty rolne i spożywcze do Unii. Tacy dostawcy są tak samo narażeni na nieuczciwe praktyki handlowe, więc szerszy zakres ochrony pozwoli uniknąć niezamierzonego przesunięcia handlu ku dostawcom nieobjętym ochroną.

Obrót dostawcy i nabywcy jako kryterium występowania przewagi kontraktowej

W odróżnieniu od Dyrektywy, zarówno obowiązująca, jak i projektowana Ustawa posługują się terminem „znaczącej dysproporcji w potencjale ekonomicznym”, który to definiuje przewagę kontraktową. Ustawa nie wprowadza definicji nieuczciwych praktyk handlowych (tak, jak to czyni Dyrektywa), posługując się w dalszym ciągu terminem „przewagi kontraktowej” oraz „nieuczciwym wykorzystywaniem przewagi kontraktowej”, które wprowadziła Ustawa w wersji z 2016 r.[vi]

Definicja przewagi kontraktowej w pierwotnym jej brzmieniu odnosiła się do obrotu między stronami, po czym w wyniku nowelizacji Ustawy w 2018 r., odniesienie do obrotu zostało usunięte. Na wzór Dyrektywy, Projekt Ustawy przewiduje powrót do kryterium obrotu stron transakcji handlowej. Skoro bowiem celem Dyrektywy jest zabezpieczenie przed praktykami stosowanymi przez większe podmioty wobec podmiotów mających mniejszą siłę przetargową, to zaproponowano parametr – odpowiednie progi obrotu rocznego, zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Ponowne wprowadzenie kryterium obrotu do analizy mającej na celu ustalenie istnienia przewagi kontraktowej skłania do pytania o rolę jaką obroty będą odgrywały w jej ustalaniu. W dotychczasowej praktyce Prezes UOKiK pomocniczo korzystał z kryterium obrotów. Wprowadzenie jednak tego parametru wprost do Projektu Ustawy wydaje się zmieniać to podejście i można przypuszczać, że obroty będą miały decydujące znaczenie w ocenie znacznej dysproporcji w potencjale ekonomicznym podmiotu.

Dyrektywa wprowadza dolną granicę obrotu nabywcy oraz górną granicę dla dostawcy.
I tak, nabywcy, których obrót roczny nie przekroczy 2 milionów EUR oraz dostawcy, których obrót przekracza 350 milionów EUR, nie będą objęci regulacją. Natomiast Projekt Ustawy nieco zmienia to rozróżnienie. O ile dolna granica w Dyrektywie dotyczy jedynie nabywców, to w Projekcie Ustawy obie kategorie, czyli nabywcy i dostawcy, są nim objęci. Zatem, według obecnego brzmienia Projektu Ustawy ani dostawca, ani nabywca, którego obrót nie przekroczy 2 milionów EUR, nie będzie wprost objęty regulacją Ustawy. Tym samym, jeśli chodzi o dolną granicę poza zakresem przestrzegania wymogów Projektu Ustawy będzie szereg relatywnie mniejszych kontrahentów, w stosunku do których zakaz stosowania nieuczciwych praktyk handlowych nie będzie wynikał wprost z projektowanych przepisów[vii]

Projekt Ustawy rozróżnia ponadto progi obrotowe w zależności od podmiotu, który dopuszczałby się praktyk nieuczciwie wykorzystujących przewagę kontraktową. Jeśli naruszenia dopuszczałby się nabywca, wówczas progów będzie 6 (sześć), natomiast w przypadku dostawcy – progów będzie 5 (pięć), od 2 milionów EUR do 350 milionów EUR.

W trakcie konsultacji publicznych zgłoszono postulat, aby na wzór Dyrektywy wyraźnie w Projekcie Ustawy zaznaczyć, iż do obliczania obrotu rocznego przyjmowany będzie także obrót podmiotów powiązanych. O ile Projekt Ustawy będzie wskazywał, jakich wartości i jakich podmiotów będzie dotyczył obrót roczny, to kolejnym wyzwaniem z jakim przyjdzie się zmierzyć, będzie moment ustalania poziomu obrotów. Projekt Ustawy wskazuje na obrót uzyskany w roku obrotowym poprzedzającym rok obrotowy wszczęcia postępowania w sprawie praktyk nieuczciwie wykorzystujących przewagę kontraktową. Tego rodzaju rozwiązanie może rodzić problemy praktycznego objęcia rygorem regulacji transakcji handlowych. W zależności od dynamiki rozwoju dostawcy lub nabywcy, dany poziom może nie być osiągnięty w chwili dokonywania transakcji handlowej, ale może być osiągnięty dopiero w momencie wszczęcia postępowania Prezesa UOKiK.

Na marginesie warto wskazać, iż mimo uwag w trakcie konsultacji, projektodawcy nie wydaje się, aby uwzględnili postulat zmiany wartości z waluty euro na złotówki, a przez to zbliżenia wartości progów do realnych warunków ekonomicznych kraju.

Lista praktyk nieuczciwie wykorzystujących przewagę kontraktową

W artykule 5 Projektu Ustawy zakazano nieuczciwego wykorzystywania przewagi kontraktowej. Podobnie jak to czyni aktualnie obowiązująca Ustawa, tak i Projekt Ustawy zakazuje nieuczciwego wykorzystywania przewagi kontraktowej nabywcy względem dostawcy oraz dostawcy względem nabywcy. Zgodnie z art. 6 projektowanej Ustawy wykorzystywanie przewagi kontraktowej jest nieuczciwe, jeżeli jest sprzeczne z dobrymi obyczajami i zagraża istotnemu interesowi drugiej strony albo narusza taki interes.

Nowością jest proponowana lista praktyk wykorzystujących przewagę kontraktową, które będą niedozwolone. Projekt w art. 8 zawiera przykładową listę 17 nieuczciwych praktyk nabywcy: 11 praktyk, które są bezwzględnie zakazane oraz 6 praktyk, które są dozwolone warunkowo. Ten warunek będzie polegał na konieczności wymienienia ich wprost w umowie pomiędzy stronami (nabywcą i dostawcą produktów) i uznania przez obie strony za dozwolone oraz nieuznawania przez nie za przejaw nieuczciwego wykorzystywania przewagi kontraktowej. Literalne brzmienie może sugerować, że lista jest przykładowa, a nie wyczerpująca – zatem mogłoby dojść do sytuacji, w której nabywca dopuści się nieuczciwego naruszenia przewagi kontraktowej niewymienionego w Projekcie i mógłby z tego tytułu ponieść odpowiedzialność. Pewną wątpliwość i wyzwanie interpretacyjne wprowadza jednak brzmienie art. 9 Projektu, który nie pozwala oceniać praktyk wskazanych w art. 8 ust. 1 (wymienionych „w szczególności”, a więc również innych tam nie wymienionych) przez pryzmat podstawowej soczewki oceny na gruncie Ustawy – czyli tzw. klauzuli generalnej z art. 6, czyli, upraszczając, sprzeczności z dobrymi obyczajami. Ograniczenie to nie dotyczy jednak dostawców, których praktyki wykorzystujące przewagę kontraktową będą oceniane według klauzuli generalnej.

Z listy 11 bezwzględnie zakazanych praktyk (tzw. „czarnych praktyk”) wykorzystujących przewagę kontraktową na szczególną uwagę zasługują poniższe przykładowe:

  • jednostronna zmiana przez nabywcę warunków umowy (art. 8 ust. 1 pkt 3) – nie będzie możliwa w zakresie w jakim zmiany te dotyczą częstotliwości, sposobu realizacji, miejsca, terminu lub wielkości dostarczania produktów rolnych lub spożywczych lub pojedynczego dostarczenia produktów rolnych lub spożywczych, standardów jakości produktów rolnych lub spożywczych, warunków płatności lub cen. Jednostronna zmiana umowy była najczęściej karana w dotychczasowej praktyce kontrolnej Prezesa UOKiK. Celem uznania jednostronnych działań nabywców jest
    z pewnością próba ukrócenia ich arbitralnych decyzji w zakresie dostaw lub warunków umów. Można jedynie zauważyć, że nawet gdyby strony transakcji handlowej chciały umownie przyznać nabywcy możliwość zmiany np. standardów jakości w trakcie trwania współpracy, uznając, że nie narusza to interesów żadnej ze stron – to i tak na gruncie Projektu Ustawy będzie to niemożliwe;

  • obniżanie należności z tytułu dostarczenia produktów po jego przyjęciu przez nabywcę w całości albo umówionej części, w szczególności na skutek żądania udzielenia rabatu (art. 8 ust. 1 pkt 4) – często nazywane „rabatem retrospektywnym”. Nie jest to praktyka zaczerpnięta z Dyrektywy, ale została dodana przez projektodawcę. Uzasadnienie Projektu nie zawiera uzasadnienia uznania rabatu retrospektywnego za bezwzględnie niedozwolone działanie, choć w realiach biznesowych jest ono dość powszechne. Jednym z postulatów w trakcie konsultacji publicznych była rezygnacja z tego zakazu, a przynajmniej doprecyzowanie brzmienia w zakresie zasadności żądania rabatów retrospektywnych. Innymi słowy, w zależności od przyjętego ostatecznego brzmienia Projektu, jedynie „nieuzasadnione obniżenia należności” będą niedozwolone. Powodować to będzie każdorazowo po stronie nabywcy żądającego rabatu retrospektywnego przedstawienia, a z pewnością posiadania rzeczowego, ekonomicznego uzasadnienia takiego roszczenia;

  • żądaniu przez nabywcę od dostawcy płatności niezwiązanych ze sprzedażą produktów (art. 8 ust. 1 pkt 6) – tak ogólny zapis może powodować wątpliwości interpretacyjne co do możliwości zgłaszania między stronami innych żądań i roszczeń, niepochodzących wprost z umowy dostawy towarów, ale np. z czynów niedozwolonych.

Praktyki względnie zakazane (tzw. „szare praktyki”) oznaczają, że będą one niedozwolone, o ile strony transakcji handlowej w umowie pisemnej nie przewidziały ich wprost w umowie i nie wskazały, że ich stosowanie nie będzie uznawane za nieuczciwe wykorzystywanie przewagi kontraktowej. Z listy 6 praktyk względnie zakazanych z pewnością warto spojrzeć na:

  1. rabaty promocyjne – czyli żądanie przez nabywcę od dostawcy ponoszenia całości lub części kosztów obniżek cen produktów sprzedawanych przez nabywcę w ramach organizowanej przez nabywcę promocji (art. 8 ust. 1 pkt 14). W zakresie rabatów promocyjnych, projektodawca dodaje kolejny wymóg, aby umowa w tym zakresie była zawarta przed przewidywanym terminem promocji i aby zawierała postanowienia określające termin rozpoczęcia promocji, czas jej trwania i ilość produktów rolnych lub spożywczych, które będą objęte promocją. Biorąc pod uwagę konieczność zawarcia tego rodzaju postanowień z wyprzedzeniem, w formie pisemnej umowy, wyzwaniem, może okazać się takie określenie konkretnych zapisów umownych, które będą pozwalały na prowadzenie spontanicznych promocji i których to nie można (z różnych powodów) przewidzieć wcześniej. 
  2. rabaty reklamowe/marketingowe – czyli wymaganie przez nabywcę od dostawcy zapłaty za reklamowanie produktów przez nabywcę (art. 8 ust. 1 pkt 15); żądanie przez nabywcę od dostawcy zapłaty za prowadzenie marketingu produktów prowadzonego przez nabywcę (art. 8 ust. 1 pkt 16); żądanie przez nabywcę od dostawcy ponoszenia opłat dotyczących czynności wykonywanych przez pracowników zajmujących się urządzeniem lokalu wykorzystywanego do sprzedaży produktów dostawcy (art. 8 ust. 1 pkt 17).

Podsumowanie

W trakcie ostatniego roku Prezes UOKiK wykazał się wzmożoną aktywnością w obszarze nieuczciwego wykorzystywania przewagi kontraktowej.  W tym czasie wszczął wiele nowych postępowań, kończył trwające postępowania i nakładał kary, a w kwietniu ubiegłego roku zwrócił się do blisko 100 przedsiębiorców w celu zbadania, czy praktyki większych podmiotów nie zmieniły się na niekorzyść mniejszych kontrahentów.

Implementacja Dyrektywy to kolejny krok służący eliminowaniu nieuczciwych praktyk handlowych w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi. Nowa Ustawa obowiązywać będzie najpóźniej od 1 listopada br. Zaproponowany Projekt zakłada szereg istotnych zmian we wspomnianym obszarze, jednakże ostateczna treść znowelizowanej Ustawy nie jest jeszcze znana, a Projekt w wielu obszarach nasuwa wątpliwości co do celowości lub precyzji legislacyjnej. Wzmocnienie pewności prowadzenia działalności rolniczej oraz wzmocnienie pozycji producenta rolnego w łańcuchu dostaw są niewątpliwie potrzebne, jednakże nasuwa się pytanie, czy przyjęte w tej formie rozwiązania przyniosą oczekiwane rezultaty. Z pewnością jednak wprowadzane zmiany wymuszą dodatkowe działania po stronie przedsiębiorców, choćby w zakresie rewizji i adaptacji umów w zakresie „szarych praktyk”.

Eliza Iwaniszyn

radca prawny, założycielka Kancelarii Prawnej FAIRLEGAL, doradca biznesowy z ponad 15-letnim doświadczeniem zawodowym, również jako Dyrektor Działu Prawnego międzynarodowych korporacji. Specjalizuje się w prawie gospodarczym, jest pasjonatką prawa ochrony konkurencji w wymiarze praktycznym. Kontakt: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Artykuł pochodzi z Biuletynu Euro Info 3/2021

Przeczytaj więcej takich artykułów w strefie Wiedzy PARP


[i] Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 111/59

[ii] Ustawa z dnia 15 grudnia 2016 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontraktowej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi, ze zm. (Dz. U. 2020, poz. 1213)

[iii] Wersje skonsolidowane Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dziennik Urzędowy C 326, 26/10/2012 P. 0001 - 0390

[iv] Ustawa z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień́ publicznych (Dz. U. poz. 2019 oraz z 2020 r. poz. 288, 875, 1492 i 1517)

[v] Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2020 r. poz. 1076 i 1086)

[vi] Ustawa z dnia 15 grudnia 2016 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwemu wykorzystywaniu przewagi kontraktowej w obrocie produktami rolnymi i spożywczymi (Dz.U. 2017 poz. 67)

[vii] Co nie oznacza, że automatycznie wszystkie praktyki z art. 8 projektowanej Ustawy będą dozwolone. W zależności od okoliczności, może okazać się, że dane aktywności stanowią niedozwolone porozumienie lub praktykę nadużywania pozycji dominującej na gruncie Ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów lub czyn nieuczciwej konkurencji na gruncie Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Zobacz więcej podobnych artykułów